هدف شعر تغییر بنیادی جهان است و درست به همین علت هر حکومتی به خودش حق میدهد شاعر را عنصری ناباب و خطرناک تلقی کند اهل سیاست به قداست زندگی نمیاندیشد بلکه زندگان را تنها به مصادر و وسایلی ارزیابی میکند که عندالقتضا باید بیدرنگ قربانی پیروزی او شود و ای بسا به همین دلیل است که باید قبول کرد در جهان هیچ چیز، شرط هیچ چیز نیست و
در دنیای بیقانونی که اداره و هدایتش به دست اوباش و دیوانگان افتاده، هنر چیزی است در حد تنقلات و از آن امید نجات بخشیدن نمی توان داشت -احمد شاملو
ما فرياد ميزديم...ما فرياد ميزديم:
«چراغ! چراغ!»
و ايشان درنمييافتند.
سياهي چشم ِشان
سپيدی کدری بود اسفنجوار
شکافته
لايهبر لايهبر
شباهت برده از جسميّت ِ مغزشان.
گناهيشان نبود:از جَنَمي ديگر بودند.