که ایران چو باغی است خرم بهار شکفته همیشه گل کامگار اگر بفگنی خیره دیوار باغ چه باغ و چه دشت و چه دریا چه راغ نگر تا تو دیوار او نفگنی دل و پشت ایرانیان نشکنی کزان پس بود غارت وتاختن خروش سواران و کین آختن زن و کودک و بوم ایرانیان به اندیشه بد منه درمیان
