آنچه پيش از همه ميبايستي ميگفتم اينکه:
اين قلم بيش از هر چيز وامدار خوبي هاي
مراد بزرگم استاد جليل کتيبه ي است که دور از منست و از همه بر من نزديک تر و محرم تر و هم اوست که در سر بالايي و سختي سختون زند گي ورزشي ام هرجا وامانده ام کنار سايه اش آسوده ام وتشنگي ام را به جويبار هميشه جاري لطفش نشانده ام و از چنته پر بارش توشه گرفته و براه افتاده ام تا باز خستگي ديگر و تاملي ديگر با او خيلي از کوه گفته ام و از انسان شنيده ام عمرش
به شادي دراز باد و هر جا که هست نانش گرم و آبش سرد !
عباس