بعضی وقت ها یک گرامافون خاموش حتی نیاز به روشن کردن ندارد فقط بایستی نشست و تماشایش کرد چرا که خوب می دانی چه نغمه ها در خطوط روشن آن نهفته است .گوش دادن به سکوت یک ساز. به خاموشی های یک صفحه قدیمی با آوازی قدیمی تراز خود زمان!و این درست مثل
تماشای دنیای خاموشی است که تنها با ترک لب های تو خواهد شکست . پس لطف تماشای بیابان به آن است که خلوتش را بر نیاشوبی خلوت و سکوتی که گاه برای یافتنش این روزها بایستی ازهزار دره و گریوه و دریا گذشت . چه غنیمتی است سکوت . و چه خوشتر است . شن و باد و ستاره !
آنچه در زیر می شنوید! سکوت اطراف بود به گاه تماشای بیابان های الرمول و وادی البدایر درنزدیکی مرز عمان. بشنوید !عباث!
